نمونه موردی: مجتمع مسکونی 600 دستگاه مشهد

الهام لشکری، فاطمه ارجمندی

چکیده

مسکن به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کاربری‌های شهری که پاسخگوی نیازهای اساسی شهروندان و تأمین‌کننده کیفیت زندگی، رفاه و آسایش آن ها است همواره یکی از دغدغه های اصلی توسعه پایدار شهری بوده است. اگرچه پایداری اجتماعی مسکن به نسبت پایداری زیست محیطی و اقتصادی آن متأخرتر است اما امروزه به‌عنوان جزئی جدایینا پذیر از فرآیند توسعه پایدار و مسکن پایدار به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی شاخص‌های اجتماعی مسکن پایدار به شناسایی و ارزیابی این شاخص ها در مجتمع مسکونی 600 دستگاه مشهد پرداخته است. به همین منظور ابتدا با استفاده از 20 مصاحبه باز با ساکنان مجتمع و روش داده بنیاد شاخص ها (مشارکت، هویت، امنیت و رضایت و مطلوبیت محیطی) و زیرشاخص های اجتماعی مسکن پایدار معرفی‌شده است. سپس با استفاده از 67 پرسشنامه بسته زیرشاخص های اجتماعی مسکن پایدار ازنظر ساکنان مجتمع ارزیابی‌شده است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می دهد تمامی شاخص‌های اجتماعی مسکن پایدار در این مجتمع در حد متوسط رو به بالا بوده که نشانگر یک وضعیت نسبتاً قابل‌قبول است. شاخص هویت تحت تأثیر وضعیت مطلوب حس غرور و تعلق ساکنان به محل سکونت خود نسبت به دیگر شاخص ها از مطلوبیت بیشتری برخوردار و دارای رابطه مستقیم با دیگر شاخص ها است. بنابراین به کمک تقویت این شاخص ها و انجام اقدامات اجرایی نظیر ارتقاء نظارت اجتماعی، افزایش همه‌شمولی فضاهای عمومی مجتمع، تأمین زیرساخت‌های تعامل اجتماعی، توسعه فعالیت‌های اجتماعی ـ فرهنگی، ظرفیت‌سازی برای مشارکت و مسئولیت‌پذیری اجتماعی و ... می توان افزایش پایداری اجتماعی را در این مجتمع مسکونی تضمین نمود.

کلیدواژه‌ها

مسکن پایدار شاخص‌های اجتماعی مسکن روش داده‌بنیاد مجتمع مسکونی 600 دستگاه مشهد

صفحه مقاله در نشریه