بررسی قابلیت های پیاده مداری خیابان تعبدی مشهد

کنفرانس سالانه عمران، معماری و شهرسازی، ایران، شیراز، 1394

سحر رحمانی ، الهام لشکری

افزایش قابلیت پیاده مداری باتوجه به منافع محیط زیستی،اجتماعی-فرهنگی،اقتصادی،ادراک محیطی وارتقاءایمنی وامنیتی که داردبه موضوعی کلیدی درمباحث شهرسازی تبدیل شده است. بشرهمواره با ایجادساختارهایی درشهر،نیازذاتی خودبرای برقراری روابط اجتماعی رابرآورده کرده،فضاهایی که ازنظراجتماعی فعال بوده وامکان ارتباطات چهره به چهره انسانی را،درون اجتماع شهر ودرکالبدی سازمان یافته فراهم کرده است.درگذشته عابرپیاده به عنوان عنصراصلی دربرنامه ریزی وطراحی شهری موردتوجه قرارمی گرفت ومقیاس انسانی درهمه ابعادحرف اول راعنوان می کرد. هم اکنون رشدشهرنشینی وازدیاد وسایل نقلیه درکشورباعث نوعی تغییردرجایگاه عابرپیاده درخیابان که نقش اصلی رادرشهرها ایفامی کنندوهمچنین فضاهای شهری گشته وموجب ازبین رفتن مقیاس انسانی درسطح شهر،نابودی فضاهای شهری وارتباطات چهره به چهره و ازبین رفتن ایمنی وامنیت عابرین پیاده گردیده است. دراین میان تنهاراه منطقی برای سروسامان دادن به این وضع،انسانی ترکردن شهرها ازطریق توجه به پیاده وپیاده مداری وتوجه به سهم فراموش شده عابران پیاده است که در دستورکار برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته است. به طورکلی توسعه پیاده محوری به عنوان تنها گزینه پایدار و ارزان برای جابجایی در فواصل کوتاه سهم قابل توجهی در نظام حمل و نقل داشته است. این مقاله درصدد یافتن پاسخ به این پرسش است که فضاهای پیاده مدارچه ویژگی هایی دارند و چگونه میتوان خیابان تعبدی (راسته پارچه و پرده واقع در شهرمشهد) را براساس اصول پیاده مداری به فضایی پیاده محورتبدیل نمود؟ روش تحقیق حاضرازنوع توصیفی-تحلیلی و براساس مشاهده و مطالعه و پرسشنامه استوار است. نتایج حاصله ازیافته ها و بررسی ها نشان می دهدکه این محور پتانسیل تبدیل شدن به یک محورپیاده مدار را دارا می باشد.

واژه های کلیدی: رویکردپیاده مداری، قابلیت پیاده مداری، پیاده راه، عابرپیاده